Η σχολική ομάδα του Λυκείου μας κατάφερε να περάσει στις 8 καλύτερες ομάδες της Ελλάδας μετά από μεγάλη και κουραστική προσπάθεια.
Η Γ΄ φάση της διοργάνωσης ήταν ένας νοκ-αουτ αγώνας στον οποίο, όποιος νικούσε θα εξασφάλιζε μια θέση στην τετράδα και επιπλέον μοριοδότηση για τις Πανελλήνιες εξετάσεις. Μια μέρα πριν από τον αγώνα δεν μας ήταν γνωστό με ποια ομάδα θα αγωνιστούμε απλά γνωρίζαμε το μέρος που ήταν το στάδιο του Ιλίου. Παραξενευτήκαμε πολύ γιατί μέχρι το τέλος της μέρας δεν μας είχαν ενημερώσει με ποιους παίζουμε. Την επόμενη μέρα το πρωί μας πληροφόρησαν ότι η αντίπαλη ομάδα θα ήταν το Ίλιον. Ο προπονητής μας ζήτησε ο αγώνας να διεξαχθεί σε κάποιο άλλο γήπεδο καθώς μπορεί να είναι νόμιμο αλλά όχι και ηθικό να διεξάγονται αγώνες σε έδρες σχολείων.
Το αίτημα δεν πραγματοποιήθηκε, διότι όπως ισχυρίστηκαν δεν υπήρχε φιλές 2,24 σε κανένα άλλο στάδιο σε ολόκληρη την Αθήνα.
Τελικά πήγαμε στο στάδιο τους και ο αγώνας ξεκίνησε. Καθώς παίζαμε και προηγούμασταν στο timebreak με 7-4, η αντιπρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής κ. Μύχου, ζήτησε τη διακοπή του αγώνα για να μεταφερθεί όλη η κερκίδα έξω. Αφού πέρασαν 5 λεπτά εξακολουθούσαμε να μένουμε στους πάγκους και να αποσυντονιζόμαστε όλο και περισσότερο. Τελικά μετά από όλη αυτή τη διαδικασία ολόκληρη η κερκίδα μεταφέρθηκε εκτός γηπέδου και ο αγώνας συνεχίστηκε κανονικά.
Η αντίπαλη ομάδα κατάφερε να μας περάσει στα 8, όπου μετά πήρε το προβάδισμα με τη διαιτησία να είναι στο πλευρό τους. Το timebreak έληξε 15-10 υπέρ του Ιλίου. Στο τέλος του αγώνα δε νιώθαμε μόνο ηττημένοι αλλά κυρίως αδικημένοι. Πραγματικά αξίζαμε αυτόν τον αγώνα, αυτή τη νίκη όχι για τη μοριοδότηση αλλά για εμάς, για τους εαυτούς μας και το μικρό χωριό μας. Καταφέραμε αρχικά με 6 και στη συνέχεια με 7 άτομα να φτάσουμε μακριά επειδή υπήρχε θέληση, πείσμα και πάθος! Όλα τα παραπάνω τα δείξαμε όχι μόνο στον τελευταίο αγώνα αλλά σε κάθε αγώνα ξεχωριστά. Και ο καθένας στην κερκίδα αυτού του αγώνα το έβλεπε και ήξεραν όλοι πολύ καλά κατά βάθος ότι εμείς είμαστε νικητές αλλά δεν τους πείραζε να σιωπούν ακόμα και ενώ έβλεπαν την αδικία.
Αυτό όμως πρέπει κάποτε να σταματήσει, πρέπει να πάψουν να περιθωριοποιούν συνεχώς την επαρχία. Εμείς τον αγώνα μας τον δώσαμε όχι μόνο μέσα στο γήπεδο αλλά και μετά προσπαθώντας να δικαιωθούμε. Ελπίζουμε τα επόμενα χρόνια τα πράγματα να είναι διαφορετικά και η διαφθορά κάποιων ανθρώπων να πάψει να υπάρχει!!
Η σχολική ομάδα του ΓΕ.Λ. Καρδαμύλων