Στις 15 Οκτωβρίου το σχολείο μας επισκέφθηκε την έκθεση ζωγραφικής του Κων/νου Παρθένη με θέμα «Θρησκευτικά θέματα στη Νεοελληνική Ζωγραφική. Ο Παρθένης και η ιερότητα της γραφής.»που φιλοξενήθηκε από το Ίδρυμα «Μαρία Τσάκος-Διεθνές Κέντρο Ναυτικής Έρευνας και Παράδοσης».
Οι μαθητές ξεναγήθηκαν στους χώρους της έκθεσης και ενημερώθηκαν για τη ζωή και το έργο του ζωγράφου, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των πινάκων του, την τεχνοτροπία και το προσωπικό του ύφος.
Ο Παρθένης αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση στην σύγχρονη ελληνική ζωγραφική. Αρχικά, οι σπουδές του στην Βιέννη και η μουσική του παιδεία, τον έφεραν κοντά στον γερμανικό συμβολισμό και στον πρώιμο γερμανικό εξπρεσιονισμό ενώ οι κριτικοί τέχνης θα τον κατατάξουν ως νεοτεριστή,μοντερνιστή και ?σεσεσιονιστή?.
Αργότερα, η επαφή του με τον μεταϊμπρεσιονισμό στο Παρίσι και η βαθιά γνώση της βυζαντινής αγιογραφίας τον ώθησαν προς την διαμόρφωση ενός τελείως προσωπικού ύφους, όπου μέσα σε λαμπερά και εξαϋλωμένα χρώματα παρουσιάζεται μια εξιδανικευμένη Ελλάδα.
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 5.00 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ
ΑΙΘΟΥΣΑ Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ στο ΓΕΛ ΚΑΡΔΑΜΥΛΩΝ
ΘΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ:
Hugo
Η ταινία του Martin Scorsese διηγείται την ιστορία ενός φτωχού, ορφανού αγοριού, που ζει μόνο σ' έναν σιδηροδρομικό σταθμό, με μόνη του παρηγοριά τη σιγουριά που του δίνουν τα καλοκουρδισμένα ρολόγια του σταθμού που έχει αναλάβει, κρυφά, να συντηρεί. Ο Hugo Cabret ψάχνει απελπισμένα μια ανάμνηση από την οικογένειά του. Στο δρόμο του θα βρεθεί, τυχαία, ένα κορίτσι που θα τον πιάσει από το χέρι και θα του ζητήσει να της δείξει έναν κόσμο γεμάτο περιπέτεια, κι εκείνος δεν θα χάσει την ευκαιρία και θα απαντήσει στην πρόκλησή της. Θα φύγουν τρέχοντας και θα τρυπώσουν κρυφά σε ένα σινεμά, θα βρεθούν κυνηγημένοι, τιμωρημένοι, και τελικά, μέσω μιας σειράς περίεργων συμπτώσεων, αντιμέτωποι με ένα μυστικό που θα τους οδηγήσει σε μια απίθανη, φανταστική αποκάλυψη...
Φανταστείτε, για μια στιγμή, έναν κόσμο χωρίς σινεμά. Έναν κόσμο πεζό κι αβάσταχτα πραγματικό, χωρίς πολύχρωμα φανταστικά ταξίδια σε άγνωστα μέρη... Έναν κόσμο που τα όνειρά μας δεν θα μπορούσαν να αποτυπωθούν στο σελιλόιντ. Φανταστείτε έναν κόσμο χωρίς τον Georges Melies.
Στη φετινή εκδήλωση των σχολείων μας με αφορμή την επέτειο του ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο φασισμό και το ναζισμό είχαμε την ιδιαίτερη τιμή και χαρά να προσκαλέσουμε ως ομιλητή τον κ. Σάββα Μιχαήλ. Ο Σάββας Μιχαήλ σπούδασε Ιατρική στην Αθήνα και στο Παρίσι και εργάστηκε σε μεγάλα νοσοκομεία. Ωστόσο, ευρύτερα γνωστός είναι για την πολυετή ενεργό πολιτική του δράση στο χώρο της Αριστεράς, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όσο και για το πλούσιο και σημαντικό συγγραφικό του έργο, το οποίο καλύπτει τα πεδία της ιστορίας και κριτικής της λογοτεχνίας, της φιλοσοφίας και της πολιτικής επιστήμης. Από την πληθώρα των βιβλίων του ξεχωρίζουμε τα: «Σολωμός και Χέγκελ», «Πλους και κατάπλους του Μεγάλου Ανατολικού», «Μορφές του Μεσσιανικού», «Μορφές της Περιπλάνησης», «Homo Poeticus», «Γκόλεμ», καθώς και το τελευταίο και πιο επίκαιρο, «Η Φρίκη μιας Παρωδίας: Τρεις Ομιλίες για τη 'Χρυσή Αυγή'». Επιπλέον, έχει μεταφράσει βιβλία των Tariq Ali, Edward Said, Alain Badiou, Marx-Engels και Noam Chomsky. Ευχαριστούμε από καρδιάς τον κ. Σάββα Μιχαήλ για την αμεσότητα και προθυμία με την οποία ανταποκρίθηκε στην πρόσκλησή μας και την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και καθηλωτική ομιλία του.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
«Ο φασισμός είναι το γέννημα μιας σάπιας κατάστασης. Δεν είναι η βία των ισχυρών, είναι η βία εκείνων που θέλουν να μας τρομάξουν. Όταν ένας κυρίαρχος, ένα σύστημα [?] ιδιαίτερα ένα κακό σύστημα, δύει σαν τον ήλιο, τότε αφήνει την πιο μεγάλη σκιά. Και προσπαθεί να μας τρομάξει με τη σκιά του, αλλά μην τους φοβάστε. [?] Ο φασισμός δεν είναι κάτι που βγαίνει από τα τάρταρα ή πέφτει από τον ουρανό, ούτε είναι προϊόν κάποιων αρρωστημένων εγκεφάλων ?παρόλο που ψαρεύει τέτοιους, γιατί τους χρειάζεται. Γεννιέται στο υλικό έδαφος της σύγχρονης κοινωνίας και της κρίσης της. Ας μην ξεχνάμε ότι πρωτοεμφανίζεται μέσα σε συνθήκες κρίσης: μετά το τέλος του Α΄ Π.Π. και φουντώνει στο μεσοδιάστημα που οδηγεί στο μεγάλο σφαγείο, τον Β΄Π.Π., με σταθμό ενδιάμεσο μια μεγάλη κρίση, το Κραχ του 1929. Μια τρομακτική κρίση, που παρόμοιά της είναι η σημερινή, μόνο που κατά ορισμένους αναλυτές, αυτή που ζούμε είναι ισχυρότερη ?και πρέπει να πούμε την αλήθεια σε όλους, στον εαυτό μας και στα παιδιά. Συνεπώς, δεν ξεμπερδεύουμε εύκολα με το πρόβλημα του φασισμού. Υπάρχουν διάφορες δυνάμεις που τον γεννούν. Διότι παρόλο που παριστάνει τον αντισυστημικό, ο φασισμός είναι συστημικότατη δύναμη, δεν είναι ούτε έξω από το σύστημα, ούτε ενάντια στο σύστημα. [?]
» Ο φασισμός δεν πατάει στο κενό. Πατάει σε ορισμένες συνθήκες, σε συνθήκες, όπως είπαμε, κρίσης, σαν αυτές που υπάρχουν σήμερα στη χώρα μας, στις χώρες του Νότου και αλλού. Εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται χωρίς δουλειά, με κομμένους τους μισθούς και τις συντάξεις, χωρίς στέγη: γίνονται υπάρξεις χωρίς τους όρους ύπαρξης. Όταν έχεις μια κατάσταση τέτοιας γενικής απελπισίας και απόγνωσης, δεν σημαίνει, βέβαια, ότι θα γίνεις φασίστας. Σημαίνει όμως ότι υπάρχουν όλοι οι όροι για να αρπάξουν οπαδούς οι φασίστες. Όλες οι προσπάθειες που βλέπουμε να κάνουν για να διεισδύσουν στα σχολεία ή αλλού, στις λαϊκές συνοικίες, σε ανέργους κλπ, πατάνε στο γεγονός ότι όταν κάποιος άνθρωπος, ένας νέος, ένα παιδί, αισθάνεται αδύναμος, αποκτά την ψευδαίσθηση της ισχύος, της δύναμης όταν φορέσει τελετουργικά όλα αυτά τα λιλιά, τις στολές παραλλαγής και τις μαύρες μπλούζες, όταν ξυρίσει το κεφάλι του και αρχίζει να περπατά στην γραμμή με βήμα χήνας. Νομίζει ότι είναι κάποιος. Αυτές τις φασιστικές γιορτές του μίσους, όπως στη Νυρεμβέργη και αλλού, τις πλήρωσε πολύ ακριβά η ανθρωπότητα ?και μαζί κι ο γερμανικός λαός. Αλλά γιατί έκαναν αυτές τις τελετουργίες; Γιατί σε περιόδους κρίσεις εκείνο που χάνεται είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και, ξέρετε, ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με ψωμί, με ορισμένες απολαύσεις ή με ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του. Χωρίς αξιοπρέπεια κανένας δεν μπορεί να ζήσει. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τους ενηλίκους. Ένα παιδί στην τάξη, που του ρίχνουν σφαλιάρες, που το ταπεινώνουν ακόμη και οι καθηγητές, οι δάσκαλοί ή οι συμμαθητές του, αυτή η ταπείνωση ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να οδηγήσει.
[?] Μιλάω γι? αυτές τις ψυχολογικές προϋποθέσεις που ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης σε σπρώχνουν στο έπακρο. Αισθάνεσαι περιφρονημένος, εγκαταλειμμένος απ? όλους ??θα βρω δουλεία αύριο;? Αυτή είναι η φοβερή ευθύνη αυτής της κοινωνίας απέναντι στη νέα γενιά. Αλλά όχι μόνο: ακόμη κι αν είσαι πενηντάρης και χάσεις τη δουλειά σου, θα βρεις άραγε ξανά; Μέσα σε τρία χρόνια γνωρίσαμε τέτοιου είδους δυστυχίες και εδώ, όχι πολύ διαφορετικές από τις δεκαετίες του ?20 και του ?30. [?]
» Στη διαδικασία εκφασισμού μιας κοινωνίας κυρίαρχο ρόλο παίζουν τα ΜΜΕ. Το χαζοκούτι σε εξοικειώνει με το κτήνος, μέσω της ωραιοποίησης και του lifestyle: πώς να μισήσεις έναν Μπουμπούκο;
» Έπειτα υπάρχει η διαδικασία κατασκευής ψεύτικων εχθρών. Τέτοιοι πλαστοί εχθροί είναι οι ξένοι, οι μετανάστες, οι εβραίοι, οι τσιγγάνοι και φυσικά, οι αριστεροί. Γενικά, οι ?μη κανονικοί?. Όμως ποιος ορίζει τι είναι κανονικό, και με βάση ποια κριτήρια; Αυτό που είναι κανονικό σήμερα δεν είναι κανονικό αύριο, κι ότι ήταν μη κανονικό χθες είναι κανονικό σήμερα. [?] Έχει σημασία αυτή η κατασκευή ψεύτικου εχθρού, γιατί από τη μια στέλνει την οργή που έχεις απ? την απελπισία σου αλλού: αντί να την κατευθύνεις προς τους πραγματικούς αίτιους της δυστυχίας σου, τη στρέφεις αλλού, στους κακομοίρηδες και τους απροστάτευτους. Σε αποπροσανατολίζει, λοιπόν. Αλλά ταυτόχρονα κάνει και κάτι άλλο. Οι συνθήκες της κρίσης απειλούν να σκοτώσουν το ανθρώπινο μέσα στον άνθρωπο, δηλαδή την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, και με τον τρόπο αυτό σε εμποδίζουν να γνωρίσεις τον εαυτό σου, να γίνεις αυτό που λέμε ?υποκείμενο?. Σου λένε: ?μείνε στον εαυτό σου για να σωθείς, μην κοιτάς δίπλα?. Όμως αν δεν δώσουμε το χέρι στον διπλανό μας, θα δώσουμε το μαχαίρι, όπως μου είπε ένας δάσκαλός σας εχθές που το κουβεντιάζαμε. Κι έχει απόλυτο δίκιο [?] Προσοχή, λοιπόν, σ? αυτόν που σας παρουσιάζουν σαν εχθρό. Μπορεί να είναι ο αδελφός σας κι όχι ο εχθρός σας. Μπορεί να είναι κάτι καλύτερο από αδελφός σας: κάποιος που μπορεί να θυσιαστεί για σας. Όμως σας τον παρουσιάζουν ψεύτικα. Έτσι, από τη μια, χάνετε το στόχο, χτυπάτε αλλού. Και από την άλλη, εσείς οι ίδιοι παύετε να είστε ελεύθεροι. Και θα σας φορέσουν τη φανέλα τη μαύρη και τις μπότες και θα γίνεται στρατιωτάκια πριν την ώρα σας. Και ποιος ξέρει τι θα σας βάλουν να κάνετε αύριο έναντι πινακίου φακής. Γιατί αυτά δεν έχουν αρχή και δεν έχουν τέλος. Και είναι υποχρέωση όλων μας και κυρίως της παιδείας ?αυτό που κάνουμε τώρα εδώ? να προειδοποιήσουμε τη νέα γενιά.
» Το κύριο χαρακτηριστικό του φασισμού, σύμφωνα με μια φράση του γάλλου φιλοσόφου Emmanuel Levinas, είναι ότι εξαφανίζει το ανθρώπινο μέσα στον άνθρωπο. Η έννοια του ?υπανθρώπου?, που είναι κεντρική στο φασισμό, προσπαθεί όχι απλώς να σε εξοικειώσει με το τέρας, αλλά να σε κάνει να ζεις μαζί του. Και να κάνεις πράγματα, που ποτέ δεν φανταζόσουν ότι θα ήσουν σε θέση να κάνεις. [?] Βασική, λοιπόν, επιδίωξη του φασισμού είναι να καταστρέψει το ανθρώπινο μέσα σου, να ακυρώσει αυτό που σε κάνει άνθρωπο, για να σώσει ένα σάπιο σύστημα που κλυδωνίζεται και ετοιμάζεται να καταρρεύσει. Επομένως έχουμε να διαλέξουμε. Ή θα πάμε με το τέρας που σκοτώνει ό,τι ανθρώπινο μέσα στον άνθρωπο, ή αντίθετα θα πάμε προς την καθολική απελευθέρωση του ανθρώπου. Να απελευθερωθούμε όλοι από κάθε σχέση που κάνει τον άνθρωπο ένα ον ταπεινωμένο, εγκαταλειμμένο, σκλαβωμένο, περιφρονημένο. Μονάχα μια ανθρωπότητα απελευθερωμένη, χειραφετημένη απ? όλα τα δεσμά της, λοιπόν, μπορεί να προχωρήσει και να χτυπήσει το φασισμό.»
Το Γενικό Λύκειο Καρδαμύλων είναι ένα σχολείο της Βόρειας Χίου με λιγοστούς μαθητές, λόγω πληθυσμιακής συρρίκνωσης της περιοχής. Αποτελεί ένα πολύτιμο κύτταρο ζωής για τον τόπο και προσπαθεί πάντα να δίνει το παρόν σε κάθε πολιτιστική ή εκπαιδευτική δράση. Χρόνια τώρα συμμετέχει στους σχολικούς αθλητικούς αγώνες, έχοντας σπουδαία παράδοση, ειδικά στο βόλεϊ των κοριτσιών. Τη φετινή σχολική χρονιά η Α΄ φάση των σχολικών αγώνων τελείωσε περίπου στις 15 Μάρτη και η ομάδα του σχολείου μας αποτελούμενη μόνο από οκτώ αθλήτριες κατέλαβε την πρώτη θέση. Η Β΄ φάση ξεκίνησε, μετά από μεγάλη καθυστέρηση και συνεχείς αναβολές, στις 16 Απρίλη. Το αποτέλεσμα ήταν να έχουμε φτάσει ένα βήμα πριν τις εξετάσεις και έτσι δύο αθλήτριες της Γ΄Λυκείου να μην μπορέσουν να συμμετέχουν λόγω σχολικών τους υποχρεώσεων και προετοιμασίας τους για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Η ομάδα μας όμως συνέχισε τον αγώνα της και με πάθος και πείσμα συμμετείχε μόνο με έξι αθλήτριες. Όλοι καταλαβαίνουν τι σήμαινε αυτό, αφού οι παίκτριες ίσα- ίσα έφταναν για να συγκροτήσουν ομάδα (δεν υπήρχε ούτε αλλαγή?)
Κι όμως η πορεία της ομάδας μας ανέτρεψε τα λογικά δεδομένα. Νίκησε τις σχολικές ομάδες της Ρόδου, της Σάμου και της Σύρου και προκρίθηκε στις οκτώ. Την Παρασκευή 19 Απρίλη θα γινόταν ο αποφασιστικός αγώνας για την πρόκριση στις τέσσερις πανελλαδικά καλύτερες ομάδες. Κανένας ούτε καν ο γυμναστής της ομάδας μας δε γνώριζε με ποια σχολική ομάδα θα αγωνιζόμασταν. Δυο μόλις ώρες πριν τον αγώνα μάθαμε ότι η σχολική ομάδα που θα αντιμετωπίζαμε ήταν αυτή του λυκείου Ίλιου. Θα αναμετριόμασταν με το συγκεκριμένο σχολείο,στο γήπεδο«Πεταλούδα» που βρίσκεται στην περιοχή του Ιλίου, δηλαδή στην έδρα της αντίπαλης ομάδας !! Αυτό από μόνο του συνιστούσε σαφές πλεονέκτημα για την άλλη σχολική ομάδα, γιατί θα αγωνιζόταν με πλήθος φιλάθλων στις κερκίδες και με αίσθημα ψυχολογικής υπεροχής. Αυτό σίγουρα δεν είναι ηθικά αποδεκτό όσο κινα υποστηρίζεται πως δεν είναι παράτυπο.
Στο timebreak κι ενώ η ομάδα μας προηγείτο συνεχώς, στο 4-7 ζητήθηκε η απομάκρυνση των αθλητριών μας από τον αγωνιστικό χώρο λόγω του ότι κινδύνευε η σωματική τους ακεραιότητα. Έγινε διακοπή του αγώνα χωρίς όμως καμία ουσιαστική παρέμβαση ώστε να εκκενωθεί το γήπεδο. Οι αθλήτριες μας κατέβαλαν υπεράνθρωπη προσπάθεια και αγωνίστηκαν με αξιοπρέπεια σε ένα πράγματι χουλιγκανικό ? τρομοκρατικό περιβάλλον το οποίο δεν είχαν συνηθίσει. Μετά όμως από όλη την ψυχολογική βία που υπέστησαν και μέσα στο ανεπίτρεπτο αυτό κλίμα για σχολικούς αγώνες, έχασαν στο timebreakμε 15-10.
Ας σημειώσουμε ότι δεν δόθηκε στο γυμναστή του σχολείου μας φύλλο αγώνα γιατί σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή δεν υπήρχε καρμπόν(!!!). Επίσης δεν υπήρχε κανένα έγγραφο για ένσταση με αποτέλεσμα ο γυμναστής μας να μην έχει τη δυνατότητα να διαμαρτυρηθεί για ό,τι διαδραματιζόταν στο γήπεδο.
Ως γονείς μαθητριών ? αθλητριών, μετά απ? όλα αυτά έχουμε προβληματιστεί και αναρωτιόμαστε σχετικά με το στόχο και την ουσία αυτών των σχολικών αθλητικών διοργανώσεων. Ποιος είναι τελικά; Ας μας απαντήσουν οι αρμόδιοι. Είναι η νίκη με κάθε μέσο θεμιτό ή αθέμιτο ; Υπάρχουν κάποιες άλλες σκοπιμότητες που υποθάλπονται εξαιτίας της μοριοδότησης που λαμβάνουν οι μαθητές στις πανελλαδικές εξετάσεις;
Ας προβληματιστούμε με αυτές τις τακτικές για το ποιο παράδειγμα δίνουμε στα παιδιά μας και για το αίσθημα του δικαίου που τους καλλιεργείται. Γιατί σίγουρα οι αθλήτριες του μικρού σχολείου του νησιωτικού μας χώρου δεν είχαν την ευκαιρία να αναμετρηθούν με ίσους όρους με τα υπόλοιπα σχολεία της πρωτεύουσας. Εξάλλου, ο χρονικός προγραμματισμός των αγώνων ήταν ο πλέον άκαιρος για παιδιά Λυκείου, που ετοιμάζονται για τις εξετάσεις τους και επιπλέον αντιμετωπίζουμε πάντα και τη δυσκολία της μετακίνησης από τα νησιά μας προς το κέντρο.
Μετά από όλα, αυτά θα θέλαμε ως σύλλογος γονέων την ακύρωση του αγώνα Λυκείου Ιλίου ?ΓΕΛ Καρδαμύλων της τρίτης φάσης και την επανάληψή του σε ουδέτερο γήπεδο καθώς επίσης και την αναβολή των ημιτελικών και τελικών αγώνων της γ΄ φάσης.
Εμείς, ως γονείς ενός μικρού σχολείου του νησιωτικού μας χώρου το γνωρίζουμε καλά πια , το έχουμε βιώσει ότι «Ελλάδα είναι μόνο η Αθήνα», αλλά δεν μπορούμε τουλάχιστον να μη διαμαρτυρηθούμε για ζητήματαπου θίγουν το κοινό περί δικαίου αίσθημα και την αξιοπρέπειά μας. Μόνο αυτό μας απέμεινε?.
Με τιμή
Για το ΔΣ του συλλόγου
Η Πρόεδρος Η Γραμματέας
ΑΝΝΑ ΧΕΙΛΑ-ΠΑΝΤΕΛΟΥΚΑ ΚΑΙΤΗ ΓΡΕΓΟΥ-ΚΟΚΟΛΙΑ